آیا تکرر ادرار بدون سوزش است یا سوزش را با خود به همراه دارد؟ دلیل تکرر ادار چیست؟ باید گفت که نیاز مکرر به ادرار کردن معمولاً ناخوشایند است و گاهی اوقات حتی نشانه ی یک مشکل پزشکی جدی است. تکرر ادرار ممکن است مخل کار، سرگرمی ‌ها، خواب و خلق و خوی شما شود؛ بنابراین اگر در مورد دفعات و مقدار ادرار خود نگرانی دارید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

اکثر مردم می توانند در طول شب بدون نیاز به ادرار کردن بخوابند یا فقط یک بار برای استفاده از سرویس بهداشتی، از خواب بیدار شوند. افرادی که مجبورند چندین بار در شب برای ادرار کردن از خواب بیدار شوند، ممکن است به عارضه ای به نام شب ادراری دچار باشند.

تکرر ادرار

بزرگسالان معمولاً حدود ۳ فنجان تا ۳ کوارت (۷۰۰ میلی لیتر تا ۳ لیتر) ادرار را در روز دفع می کنند. کسانی که در حجم های بالاتر ادرار می کنند ممکن است به وضعیتی به نام پلی اوری مبتلا شده باشند. تکرر ادرار همیشه نشانه ی یک مشکل پزشکی نیست. بسیاری از مردان و زنان مسن، متوجه می ‌شوند که باید دفعات بیشتری ادرار کنند زیرا مثانه به تدریج ظرفیت نگهداری خود را از دست می‌دهد.

 زنان باردار نیز بخصوص در ماه های آخر بارداری، مجبورند بیشتر ادرار کنند زیرا رحم بزرگ می شود و به مثانه فشار وارد می کند. همچنین در صورت نوشیدن مایعات زیاد (به ویژه نوشیدنی های حاوی کافئین یا الکل)، ادرار بیشتر خواهد شد.

چه میزان ادرار کردن، «تکرر ادرار» محسوب می شود؟

معمولاً ادرار کردن بیش از ۴ تا ۸ بار در روز، برای افراد سالمی که باردار نیستند تکرر ادرار محسوب می شود.

علائم بیشتر این مشکل پزشکی بالقوه، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • ادرار بی رنگ یا بدبو
  • ادرار کدر
  • وجود خون در ادرار
  • ادرار دردناک
  • مشکل در ادرار کردن
  • درد شکم
  • از دست دادن کنترل مثانه
  • ترشح از آلت تناسلی یا واژن
  • حالت تهوع یا استفراغ
  • تب

در صورتی که علت تکرر ادرار شما نوشیدن مایعات زیاد (مخصوصاً کافئین یا الکل) نیست، با پزشک خود صحبت کنید.

علل تکرر ادرار چیست؟

تکرر ادرار اغلب ناشی از بیماری هایی است که بخش هایی از دستگاه ادراری از جمله کلیه ها، مثانه، حالب ها و مجاری ادراری را درگیر می کنند. سایر بیماری ها مانند دیابت، مشکلات پروستات و بارداری نیز از علل شایع تکرر ادرار هستند.

تکرر ادرار

عفونت های دستگاه ادراری (UTI):

 UTI شایع ترین علت تکرر ادرار است. این عفونت زمانی رخ می دهد که باکتری ها به مجرای ادراری که آلت تناسلی یا واژن را به مثانه متصل می کند، حمله می کنند. این امر باعث التهاب می شود که می تواند توانایی مثانه را برای نگه داشتن ادرار کاهش دهد. UTI ها می توانند بخش های متعددی از دستگاه ادراری را تحت تأثیر قرار دهند.

عفونت دستگاه ادراری در زنان و دختران شایع است. علائم دیگر آن معمولاً شامل احساس سوزش هنگام ادرار کردن و همچنین تب گاه به گاه، کمردرد، وجود خون در ادرار یا ادرار بدبو است.

دیابت:

 تکرر ادرار می تواند نشانه ای از دیابت کنترل نشده ی نوع ۱ یا نوع ۲ باشد. هنگامی که دیابت کنترل نشود، قند بیش از حد باعث می شود که مایع بیشتری از کلیه ها به ادرار منتقل شود. دیابت کنترل نشده، شایع ترین علت پلی اوری (پر ادراری) یا ادرار کردن بیشتر از اندازه ی طبیعی است. علائم دیگر ممکن است شامل تشنگی و گرسنگی بیش از حد، کاهش وزن، خستگی مفرط، مشکلات بینایی و تغییرات خلقی باشد.

در صورتی که احتمال ابتلا به دیابت در شما وجود دارد، حتماً در اسرع وقت با پزشک خود مشورت کنید. تکرر ادرار می تواند باعث کم آبی بدن و مشکلات جدی کلیوی، کتواسیدوز دیابتی یا کمای هیپراسمولار شود که می توانند کشنده و تهدیده کننده ی زندگی باشند.

مشکلات پروستات:

بزرگ شدن پروستات می تواند باعث انقباض مثانه شود و بر جریان ادرار تأثیر بگذارد. پروستات بزرگ شده ی غیرسرطانی که به عنوان هیپرپلازی خوش خیم پروستات نیز شناخته می شود، شایع ترین علت تکرر ادرار در مردان بالای ۵۰ سال است. سایر علائم ممکن است شامل مشکل در ادرار کردن، ادرار قطره قطره، بیدار شدن مکرر در شب برای ادرار کردن و احساس ناقص بودن ادرار باشد.

بارداری:

تکرر ادرار در دوران بارداری نشانه ی بیماری نیست و معمولا در چند ماه آخر بارداری اتفاق می افتد. رشد رحم و جنین، فشاری را بر مثانه وارد می کند که نیاز به تخلیه ی بیشتر خواهد داشت. همچنین ممکن است باعث نشت ادرار هنگام عطسه یا سرفه کردن شود. زنان باردار نیز در معرض خطر ابتلا به عفونت ادراری هستند.

تکرر ادرار

علل پزشکی دیگر تکرر ادرار می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • سیستیت بینابینی
  • سکته ی مغزی
  • سرطان مثانه
  • سرطان پروستات
  • اضطراب
  • سنگ مثانه
  • عفونت کلیه (پیلونفریت)
  • پرتو درمانی
  • دیابت بی مزه
  • واژینیت
  • تومور لگن
  • سندروم مثانه ی بیش فعال

نوشیدن الکل و کافئین نیز می تواند باعث تکرر ادرار شود.

همچنین، برخی از داروها می توانند باعث تکرر ادرار شوند. داروهای ادرارآور یا دیورتیک مانند فوروزماید، تورزماید، بومتانید، تریامترن اچ و هیدروکلروتیازید، می توانند تولید ادرار کلیه ی شما را افزایش دهند. آرامبخش ها و شل کننده های عضلانی از جمله دیازپام (والیوم)، کلردیازپوکساید و لورازپام نیز می توانند باعث تکرر ادرار شوند.

آیا درمانی برای تکرر ادرار وجود دارد؟

درمان تکرر ادرار به علت زمینه ای آن بستگی دارد. معمولاً برای درمان عفونت ادراری، آنتی بیوتیک مصرف می شود. همچنین در صورت بزرگ شدن پروستات، ممکن است داروهایی برای کوچک کردن آن تجویز شوند. در صورت ابتلا به سندروم مثانه ی بیش فعال، ممکن است پزشک داروهایی مانند اکسی بوتینین یا سولیفناسین را تجویز کند.

اگر به دیابت ملیتوس (شیرین) مبتلا باشید، احتمالاً پزشک تغییر دادن رژیم غذایی، تزریق انسولین، داروهای خوراکی یا ترکیبی از این ها را توصیه کند. ممکن است در طول درمان، پوشیدن لباس زیر بزرگسالان نیز به شما پیشنهاد شود.

آیا راهی برای کمتر ادرار کردن وجود دارد؟

تکرر ادرار

پزشک ممکن است با توجه به شرایطتان، تغییراتی در سبک زندگی شما نیز توصیه کند که می تواند تکرر ادرار را کاهش داده یا از آن جلوگیری نماید. این تغییرات می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • تمرینات کگل برای تقویت عضلات مثانه و لگن
  • کاهش مصرف الکل و کافئین
  • کاهش مصرف مایعات قبل از خواب

نظر خود را بیان کنید